Het ‘ja’ van de liefde
Op 21 augustus 2016 zette Carissa foto’s op diverse sociale media van een verwoestende overstroming die in Louisiana had plaatsgevonden. De volgende ochtend plaatste ze er een berichtje bij van iemand uit het getroffen gebied, die om hulp smeekte. Vijf uur later stuurde ze samen met haar man Bobby een oproep rond om anderen uit te nodigen met hen mee te gaan. Ze hadden er een autorit van bijna tweeduizend kilometer voor over om te gaan helpen. Nog geen vierentwintig uur later waren ze met hun dertienen onderweg om mensen te gaan helpen van wie de huizen zwaar beschadigd waren.
Adembenemende pracht
Wanneer ik als Amerikaan in Europa ben, is een van de dingen die ik het liefst doe een bezoek brengen aan de prachtige oude kathedralen die bijna overal te vinden zijn. Adembenemend mooi zijn ze, zoals ze naar de hemel reiken. De architectuur, kunst en symboliek die je daar aantreft, bieden je een verbluffende ervaring van verwondering en grootsheid.
Tradities en het Kerstfeest
Als je dit jaar met Kerst een zuurstok verorbert, zeg dan maar eens ‘danke schön’. Het waren namelijk Duitsers die deze lekkernij het eerst maakten. Ze ‘merci beaucoup’ tegen de Fransen voor het woord ‘noël’, en ‘cheers’ tegen de Engelsen voor de maretak die je boven je deur hangt. Uit allerlei landen komen allerlei ideeën en tradities die bij Kerst horen, een feest dat ook bij ons steeds internationaler wordt.
Oogstfeest
Enkele duizenden jaren geleden sprak God direct tot Mozes, en stelde Hij onder andere een nieuw feest voor zijn volk in. Mozes schreef op wat God had gezegd: ‘Verder moeten jullie het Oogstfeest vieren, het feest van de eerste opbrengst van wat je op de akker gezaaid hebt’ (Ex. 23:16).
Fameuze glimlach
Toen mijn vrouw en ik het geluk hadden dat we het Louvre in Parijs konden bezoeken, belde ik na afloop onze kleindochter Addie van elf op. Toen ik vertelde dat we het beroemde schilderij Mona Lisa van Leonardo da Vinci gezien hadden, vroeg ze: ‘En, glimlacht ze?’
Het verhaal van Ruth
Ruth kan haar verhaal niet vertellen zonder dat er tranen in haar ogen komen. Ze is halverwege de tachtig en niet zo mobiel meer, en ze komt niet direct over als een centrale figuur in het leven van onze gemeente. Ze is van anderen afhankelijk om haar overal naar toe te brengen, en omdat ze alleen woont heeft ze slechts een kleine invloedssfeer.
Kamer 5020
Jay Bufton veranderde van zijn ziekenhuiskamer in een vuurtoren, een baken van licht.
Nieuw van binnen en van buiten
Een jaar of wat geleden maakte een uitgever een grote fout. Een bepaald boek was een tijdje op de markt, en het was tijd om een herdruk te maken. De schrijver bewerkte het boek zodat het weer up-to-date zou zijn. Maar toen de herdruk verscheen, was er een probleem. De uitgever had het boek een fraaie nieuwe cover gegeven, maar het oude boek erin afgedrukt.
Het belang van de ander
Jaime, een vriend van me, werkte voor een gigantisch internationaal bedrijf. Toen hij nog maar pas bij het bedrijf was, kwam er een man bij zijn bureau staan, die een gesprek begon en aan Jaime vroeg wat hij daar precies deed. Toen hij dat verteld had, vroeg Jaime hoe de man heette. ‘Ik ben Rich,’ was het antwoord.
Een nieuw mens
Toen een groep tieners in Montego Bay op Jamaica een verzorgingshuis voor ouderen bezocht, viel het oog van een van hen op een eenzaam uitziende man achterin de zaal. Zo op het oog leek hij weinig meer te hebben dan het bed waarop hij lag, een bed waar hij vanwege zijn handicap ook niet zomaar vanaf kon.
‘Ik ben echt bang’
‘Ik ben echt bang voor wat komen gaat.’ Zo luidde de ontroerende ontboezeming van een tiener via Facebook, die ze voor enkelen van haar vrienden postte. Voor een aantal medische onderzoeken en behandelingen moest ze een tijdje naar een ziekenhuis in een andere stad. Die lag op drie uur rijden van waar ze woonde. Daar zouden de artsen er proberen achter te komen wat de oorzaak was van een aantal ernstige medische problemen waar ze last van had.
Gekomen om te dienen
In onze kerk was het moment gekomen om een nieuwe groep leiders te benoemen. Als symbool voor hun taak als dienende leider namen de oudsten van de gemeente deel aan een bijzondere ceremonie waarbij ze elkaars voeten wasten. Inclusief de voorganger wasten ze stuk voor stuk de voeten van alle anderen onder het toeziend oog van de hele gemeente.
